In Marokko is het illegaal om cannabis te produceren voor recreatief gebruik, en pas sinds kort wordt er gesproken over legaliteit voor medicinaal cannabisgebruik. Toch is Marokko ‘s werelds grootste exporteur op het gebied van cannabis. Dit is niet van de ene op de andere dag gebeurd, maar het gevolg van een lange traditie. Vandaag duiken we in de wereld van Marokkaanse cannabis!
Inhoudsopgave
Legaliteit Van Cannabis In Marokko
Op dit moment is het in Marokko illegaal om cannabis te verbouwen, te verkopen of te bezitten. Voor drugsgerelateerde overtredingen staat een celstraf van maximaal 30 jaar en een mogelijke geldboete die op kan lopen tot 60.000 euro. Wie gepakt wordt met het nuttigen van cannabis, kan maximaal 10 jaar gevangenisstraf krijgen, al gebeurt dit in de praktijk zelden. Sterker nog, acties gerelateerd aan cannabis worden grotendeels getolereerd door de lokale autoriteiten. Dit in combinatie met de cannabiscultuur die ver teruggaat in de geschiedenis van het land, zorgt ervoor dat er veel oproepen zijn tot de legalisatie van cannabis in Marokko.
In 2011 en 2014 zijn hier al pogingen toe gedaan, maar die zijn mislukt. Op 31 mei 2021 is er echter een nieuwe wet geaccepteerd door het Marokkaanse parlement die het verbouwen, de verkoop en het gebruik van medicinale cannabis zou legaliseren. Als de koning zijn handtekening hieronder zet, is de wet officieel aangenomen. Er worden dus wel degelijk stappen gezet in het beleid.
Cannabis Tradities Uit Marokko
Niemand weet zeker wanneer cannabis naar Marokko is gekomen, alleen dat het ergens tussen de zevende en vijftiende eeuw is gebeurd. Dat is nogal een brede indicatie, maar we weten wel dat de cannabis in de achttiende eeuw verspreid is door het welbekende rifgebergte en de rest van het land. Het groene goud werd gerookt met tabak in een gewone pijp of een sebsi, een traditionele Marokkaanse pijp. Ook werd het geconsumeerd in de vorm van edibles, in zoetigheden of verwerkt in thee. Ze waren dus qua innovatie al eeuwen vooruit op ons Nederlanders!
Een Omslag In Beleid
Aan het eind van de negentiende eeuw begon de Marokkaanse wietteelt zich uit te breiden naar andere delen van de wereld. Sterker nog, 90% van de medicinale cannabis import in Frankrijk kwam vanuit Marokko. Toch veranderde dit in 1912, toen het land verdeeld werd onder Franse en Spaanse koloniën. Terwijl de Spaanse autoriteiten een oogje toeknepen, zagen de Fransen dit anders. Een Frans overheidsbedrijf, de Régie Marocaine des Kifs et Tabacs besloot dat het telen van cannabis in het gehele Franse territorium verboden zou worden, behalve in het Franse hoofdkantoor in Tanger. Een klein geluk hierbij was dat het rifgebergte zich bevond in het Spaanse gebied, de cannabisteelt kon daar dus gewoon doorgaan.
Toen Marokko eindelijk afscheid kon nemen van hun koloniale bezetters in 1956 bleef het cannabisverbod echter van kracht, vanaf toen voor het gehele land. Sindsdien is het land verwikkeld in een strijd om de legalisatie. Er wordt veel weggekeken door de autoriteiten, maar de connaisseurs en cannabis boeren van Marokko riskeren lange gevangenisstraffen.
Rifgebergte
We hebben de naam nu al een aantal keer laten vallen, maar wat is er precies zo bijzonder aan het Rifgebergte? We spreken over een immens gebied van een kleine 35.000 km², dat zich bevindt in Marokko en Spanje, behalve bergen bevat het ook veel vlaktes die uiterst geschikt zijn voor, jawel, landbouw. Afgezien van de diversiteit in natuur, is er ook een grote culturele diversiteit te vinden in het gebied. Met vele dorpjes en drie verschillende bevolkingsgroepen (Riffijnen, Ghomara en Jebela) is het een afwisselend gebied, met één constante factor. Wie met de auto door het gebergte heen rijdt, zal zijn ogen uitkijken op de uitgestrekte cannabisvelden. Langs de auto’s komen er dikwijls verkopers een praatje maken, die hun zelfgemaakte hasj aan de man willen brengen of visitekaartjes uitdelen met wietblaadjes op de achterkant.
Dit kinkt misschien als een vreemde gang van zaken, maar eigenlijk is het niet zo gek. In Marokko leven er naar schatting een miljoen mensen van de cannabisindustrie, waarvan het overgrote gedeelte zich in het Rif bevindt. De politie is hiervan op de hoogte, maar treed hier niet tegenop. Zo beschrijft De Correspondent hoe ze een agent tegenkwamen die bezig was met een snelheidscontrole, terwijl achter hem hectares aan cannabisplanten aan het bloeien waren. De oogst wordt pas bestraft in Spanje, als de smokkelaars de cannabis mee proberen te nemen naar Europese landen. Toch lukt het vaker wel dan niet, Marokko is namelijk verantwoordelijk voor 40% van de wereldwijde cannabisproductie en naar schatting komt 16% van de Nederlandse hasj uit Marokko.
Hasj Van Cannabis Uit Marokko
De hasj in Marokko wordt gemaakt op traditionele wijze. De oogst vindt zich plaats in de herfst, waarna de takken een maand lang naar binnen worden gebracht om te drogen. Na een maand wordt er een fijn stuk stof over een metalen kom gespannen, waar de stengels op worden gelegd. Men slaat op de bladeren, zodat alle trichomen door de zeef in de kom terechtkomen. Dit proces wordt meerdere keren herhaald. Bij elke herhaling wordt het materiaal echter minder potent, doordat er steeds meer plantmateriaal vrijkomt. Het gelige poeder wat overblijft noemt men ook wel kief, en is het voorproduct van hasj. De kief kan puur gerookt worden, maar wordt vaak samengeperst en verhit zodat er hasj ontstaat. Die is vervolgens klaar voor de export of voor de groeiende stroom toeristen die Marokko bezoeken om de oorspronkelijke hasj te komen proeven.
Gelukkig hoef je in Amsterdam niet in het vliegtuig te stappen om de zoete vruchten van de Marokkaanse cannabistraditie te proeven! Door de innige banden die in de loop der jaren tussen Nederland en Marokko zijn ontstaan, zijn onze landen ook verweven geraakt als het gaat om cannabis. Rondreizende hippies hadden vijftig jaar geleden al Marokkaanse genetica mee terug naar Europa genomen, en die proef je tot op de dag van vandaag terug in allerlei Nederwiet soorten – ook tussen de strains uit de Amsterdam Genetics collectie!